چگونه کراودفاندینگ، طراحان جوان را به کارآفرینان صاحب برند تبدیل می‌کند؟

نویسندگان

دانش آموختۀ دکترای طراحی شهری

چکیده

تا چندی پیش تصور بر این بود که تنها شرکت‌های بزرگ می‌توانند صاحب «برند» باشند، اما با ظهور مفهوم «میکروبرند»2  این ذهنیت تغییر یافت (Scott Gross, 2001). میکروبرند یک ارائۀ ساختارمند و مناسب برای کسب‌وکارهای کوچک و متوسط و نیز برای طراحان و تولیدکنندگان مستقل است؛ اما مسئله‌ای که در این میان وجود دارد این است که در ایران، در طول دوران تحصیل به دانشجویانِ طراحی، نحوۀ راه‌اندازی کسب‌وکار شخصی آموزش داده نمی‌شود. علی‌رغم اینکه تربیت یک دانشجوی طراحی به شیوه‌ای که بتواند کسب‌وکار خود را بعد از فارغ‌التحصیلی راه بیندازد، در موفقیت او در آینده بسیار مؤثر است، در سیلابس درسی رشتۀ طراحی صنعتی در ایران، آموزش نحوۀ ورود به بازار کار در قالب برند شخصی دیده نشده است. علاوه‌براین، پلتفرم‌های کراودفاندینگ3  مانند کیک‌استارتر4  که درحقیقت با هدف کمک به تأمین سرمایه برای تولید انبوه طرح‌ها ایجاد شده‌اند، برای دانشجویان ایرانی تنها در سطح یک مجلۀ اینترنتی برای محصولات خلاقانه5  باقی می‌مانند. این مقاله به بررسی یک مدل ارائه‌شده در آمریکا برای آموزش روش راه‌اندازی کسب‌وکار شخصی به دانشجویان طراحی صنعتی می‌پردازد و سپس با تأکید بر موضوع «جذب سرمایه» با شیوۀ کراودفاندینگ، می‌کوشد با تحلیل آن و نیز بررسی امکانات و پتانسیل‌های داخلی، راهکارهایی برای دانشکده‌های طراحی در ایران در جهت تربیت دانشجویانِ کارآفرین ارائه دهد

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

How crowdfunding transform young designers into brand-owning entrepreneurs?

نویسندگان [English]

  • Javad Yazdani
  • Atieh Ghafouri
Urban Design. Ph.D.
چکیده [English]

Since lately, it was believed that only big enterprises could own a “brand”, but by emerging the idea of “micro-brand” this conception changed (Scott Gross, 2001). The term «Micro-brand» is defined as a structure apposite to small and medium businesses, designers and independent producers. This draws attention to the importance of launching businesses training courses. However, in curriculum of industrial design in universities of Iran, such courses have not been included. Furthermore, crowdfunding platforms such as Kickstarter designed to raise funds for mass-producing the designs, for Iranian students has little benefit as publishing an electronic journal for innovative products. This article reviews a model provided in the United States for training the methods of launching personal businesses to the students of industrial design. Later on, focusing on “fundraising” through crowdfunding, it considers the analysis and study of the domestic facilities
and potentials; moreover, it attempts to provide solutions for design schools in Iran in the direction of training entrepreneur students.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Industrial design
  • Design training
  • Micro brand
  • Entrepreneurship
  • Crowdfunding